ELLERİYLE YAZIP
ALLAH’A İFTİRA ATANLAR
Prof. Dr. Cağfer
KARADAŞ
أعوذ بالله...
فَوَيْلٌ لِلَّذٖينَ
يَكْتُبُونَ الْكِتَابَ بِاَيْدٖيهِمْ ثُمَّ يَقُولُونَ هٰذَا مِنْ عِنْدِ اللّٰهِ
“Kendi elleriyle yazıp da “işte bu Allah’ın katındandır” diyenlere yazıklar olsun!” (el-Bakara 2/79).
Prof. Dr. Adem APAK
Hz. Osman dönemi sadece parlak zaferlerin gerçekleştirildiği bir süreç değil, aynı zamanda İslâm toplumunu derinden sarsan hadiselerin yaşandığı bir süreci çağrıştırır. Bu nedenledir ki tarihçiler, Hz. Osman’ın hilâfet dönemini kronolojik olarak genelde iki kısma ayırmışlardır. Birincisi (H.24-29/M.644-649) yıllarını içine alan “Sükûnet Dönemi”, diğeri de (H.30-35/M.650-655) yılları arasında tekabül eden “Karışıklık Dönemi”dir.[1] Böyle bir ayrıma gidilmesinin sebebi, karışıklıkların ikinci devrede ortaya çıkmış olmasıdır.[2] Ancak ilk dönemin tamamen sükûnet içinde geçtiği, karışıklıkların sadece ikinci devrede meydana geldiği şeklindeki bir genellemeci düşünce de isabetli değildir. Esasında olayların asıl sebeplerini, meydana gelişlerinden daha öncelerde aramak gerekir. Kanaatimizce ikinci dönemdeki karışıklıklar, geçmişte meydana gelen hoşnutsuzlukların bir dışavurumu şeklinde tezahür etmiştir. Ayrıca unutulmamalıdır ki, toplumsal sarsıntılar salt patlama anlarında doğmazlar; onları bir hazırlık dönemi önceler. Öyle ki, başlangıç ve gelişme aşamasındaki şikâyet, hoşnutsuzluk ve kin birikir; sonra da patlama gerçekleşir.
MEKKE FETHİ’NİN ARKAPLANI
Prof. Dr. Adem APAK
Mekke‘den Medine‘ye yapılan hicreti Müslümanlar için bir kaçış ve sığınma olarak değerlendirmemek gerekir. Esasında buraya göç Müslümanlar adına nihaî hedef değil, daha yakın ve uzak hedefler için bir başlangıç teşkil eder. Bu anlamıyla Medine’ye gerçekleştirilen hicret, daha önce yapılan Habeşistan hicretinden hem sebepleri hem gerçekleşme şekli hem de sonuçları itibariyle tamamen farklıdır. Habeşistan göçü, Mekke’de can güvenliği endişesi duyan bazı Müslümanların hayatlarını koruma amacıyla gerçekleştirdiği geçici bir çözümdü. Gidenlerin burayı yurt edinme gibi bir hedefleri de bulunmuyordu. Nitekim onlardan bir kısmı gitmelerinden kısa süre sonra dönmüş, geri kalanlar da şartlar uygun hale geldiğinde Yarımada’ya geri gelmişlerdir. Bütün bunlara karşılık Medine’ye göçte Müslümanlar için can güvenliği ve sığınma ihtiyacı tâlî derecede bir etkiye sahiptir. Buraya hicretteki esas gaye ise Müslümanlar için huzur ve güven ortamını tesis etmek, davete uygun yeni bir merkez sağlamaktır. Daha açıkçası Medine yeni bir millet (ümmet) ve yeni bir devletin kuruluş merkezi olarak seçilmiştir. İşte bütün bunlar sebebiyle gerek Hz. Peygamber’in (s.a.s), gerekse diğer Müslümanların Medine’ye hicretini Mekke’den bir kaçış, Medine’ye sığınma değil, daha koordineli dinî ve siyasî projenin başlangıcı olarak görmek daha doğru olur.
BALKANLARIN FETHİNDE VE İSLÂMLAŞMASINDA HİZMETLERİ BULUNAN BURSALI VEZİR KARA TİMURTAŞ PAŞA
Prof. Dr. Adem
APAK
Bursa’nın Osmanlı Devleti’nin gerçek anlamda ilk başkenti olması sebebiyle, kuruluş döneminde devlet idaresinde görev yapanların çoğu Bursa merkezli ailelere mensupturlar. Bunların önde gelenleri Akça Koca, Bayezid Paşa, Çandarlı, Şeyh Edebalı, Gazi Evranos, Hacı İvaz Paşa, Hacı İlbeği, Köse Mihail Bey, Lala Şahin Paşa, Turhan Bey ve Timurtaş Paşa aileleridir.[1] Osmanlı ilk dönem asker, devlet ve ilim adamları genelde bu ailelerden, ya da onların himaye ettikleri şahıslardan çıkmıştır. Bu nedenle -Osmanlı Devleti’nin kuruluş sürecinin iyi tespit edilebilmesi için- zikredilen ailelere mensup devlet adamları ve onların faaliyetlerinin araştırılması gerekmektedir.
Prof. Dr. Adem APAK
SEN ÖLECEKSİN DE ONLAR KALACAK MI?
Prof. Dr. Cağfer KARADAŞ
اعوذ بالله...
اَفَا۬ئِنْ مِتَّ فَهُمُ
الْخَالِدُونَ
“Şimdi sen
öleceksin de onlar ebedî mi kalacaklar?”
(Enbiya 21/34)
SİYERİN
ÖNCÜLERİ: MÛSÂ B. UKBE (ö. 141/758)
Prof. Dr. Adem Apak
GİRİŞ
İslâm tarihçiliğinin ilk örneklerini meğâzî ve siyer kitapları teşkil eder. Başka bir ifadeyle İslâm tarihinin hadis disiplininden bağımsızlığını kazanmaya başlamasının ilk sonuçları meğâzî ve siyer eserleridir, denilebilir. Kaynaklarda meğâzî kelimesi “arzu, istek, savaşmak, savaş yeri” manalarına gelen “meğzâ” kelimesinin cem’i olup, bundan türeyen “gazve” ise “savaş” karşılığında kullanılmaktadır. Meğâzî “gâzîlerin savaş menkıbeleri” anlamında olduğu gibi, gazveler manasındaki “meğzât” kelimesinin çoğulu şeklinde de kullanılmıştır. Teknik anlamıyla meğâzî “Hz. Peygamber’in (sav) her türlü askerî faaliyetleri” veya “bu faaliyetleri konu edinen kitaplar” demektir.[1] Siyer ise kelime anlamıyla “sîre”nin çoğulu olup “yönelmek, seyahat etmek” anlamlarına gelir. Istılahî olarak ise siyer “Hz. Peygamber’in (sav) bütün hayatını ele alan hâl tercemesi” demektir.[2] Tarifinde de ifade edildiği gibi siyerin alanı meğâzîye göre daha şümullüdür. Buna göre siyer, meğâzîyi de içine almaktadır. Dolayısıyla Hz. Peygamber’in (sav) bütün hayatını konu alan rivayetleri bir araya toplayan risâle ve kitaplara siyer veya sîre adı verilmiştir.
Yemişim Rivâyetinizi...
Prof. Dr. Şaban
ÖZ
Daha önceki ilmin tabana yayılması çabalarını sorguladığım yazı yüzünden başıma gelenleri sanırım hepiniz biliyorsunuzdur. Eleştirdiğim bütün kesimler, hiçbir utanma duygusuna kapılmaksızın “bir ilahiyatçının itirafları” başlığını atarak ciddi ciddi ayar vermişlerdi. Hatta birçok ilahiyat hocası dahi ne dediğimi anlamaksızın bu vesileyle topa kafa uzatmışlardı...
Prof. Dr. Adem APAK
İslâm tarihçiliğinin ilk örneklerini meğâzî ve siyer kitapları teşkil eder. Binaenaleyh İslâm tarihinin daha köklü bir ilim dalı kabul edilen hadis ilmi disiplininden bağımsızlığını kazanmaya başlamasının ilk ürünleri meğâzî ve siyer eserlerini görmek mümkündür. Sözlüklerde meğâzî kelimesi “arzu, istek, savaşmak, savaş yeri” manalarına gelen “meğzâ” kelimesinin çoğulu olup, bundan türeyen “gazve” ise “savaş” karşılığında kullanılır. Diğer taraftan Meğâzî “gâzîlerin savaş menkıbeleri” anlamında olduğu gibi, gazveler manasındaki “meğzât” kelimesinin çoğulu şeklinde de kabul edilmiştir. Bu durumda meğâzî terimi “Hz. Peygamber’in (sav) her türlü askerî faaliyetleri” veya “bu faaliyetleri konu edinen kitaplar” demektir.[1] Siyer ise kelime anlamıyla “sîre”nin çoğulu olup “yönelmek, seyahat etmek” anlamlarına gelir. Istılahî olarak siyer “Hz. Peygamber’in (sav) bütün hayatını ele alan hâl tercemesi” demektir.[2] Tarifinde de ifade edildiği gibi siyerin alanı meğâzîye göre daha kapsamlıdır. Bu durumda siyer, meğâzîyi de içine almaktadır. Ezcümle Hz. Peygamber’in (sav) bütün hayatını konu alan rivayetleri bir arada toplayan risâle ve kitaplara siyer veya sîre adı verilmiştir.
İSRAİL’İN SON TEOTERÖRİST KATLİAMLARI
Doç. Dr. İbrahim BARCA
Bu yazı, Dünya’nın en vahşi, kibirli ve kendini beğenmiş topluluğu olan Siyonist İsrailliler tarafından katledilen, bedenleri paramparça edilen Filistinli çocuk, kadın ve erkek kardeşlerime ithaf edilmiştir.
Prof. Dr. Âdem APAK
Hz. Peygamber’in (s.a.s) risâleti boyunca temsil ve tebliğ ettiği evrensel davetinin temel unsurları Vedâ hutbelerinde açık olarak son defa insanlığa ilân edilmiştir. Hutbelerde İslâm’ın bütün insanlığa hitap eden prensip ve esaslar dile getirilmiştir. Hz. Peygamber (s.a.s), Âdem peygamberin (as) soyundan gelen bütün insanların eşit olduğunu ifade etmiş, Allah’a iman, insan haklarına saygı, özellikle kadın haklarının gözetilmesi gibi hususlara dikkat çekmiş, Allah’ın affetmeyeceği iki günahtan biri olan kul hakkına önemle işarette bulunmuştur. Aynı şekilde câhiliye adetlerinden olan faiz ve kan davalarının kaldırıldığı bu hutbe vesilesiyle bir kez daha hatırlatılmış, suçun şahsîliği esasına atıfta bulunulmuş, ayrıca eşlerin birbirleri üzerindeki hak ve sorumlulukları, Müslümanların kardeşliği, emânetlerin sahiplerine iade edilmesinin önemi üzerinde durulmuş; inanç bağlarının güçlendirilerek Kur’ân’a ve Sünnet’e sarılmanın önemi gibi dinin temel, insanlığın evrensel konuları vurgulanmıştır. Veda hutbelerinde dile getirilen temel hususlardan birisi de İslâm dinin en önemli hedeflerinde birisi olan ve tebliğ süreci boyunca Allah Rasûlü’nün (s.a.s) inşa etmeye çalıştığı din kardeşliği anlayışının korunması ve sürdürülmesidir. Zira Müslümanlar arasında inanç merkezli olarak kurulan ümmet bilincinin devamı ancak müminler arasındaki din kardeşliğinin tesisi ve güçlendirilmesiyle mümkün olacaktır.
FİRAVUN KİM?
YAHUDİLER
NEREYE DÜŞTÜ?
MAZLUM GAZZE BİR MUSA MI BEKLİYOR?
Cağfer
KARADAŞ
فَاَتْبَعُوهُمْ مُشْرِقٖينَ
فَلَمَّا تَـرَٓاءَ الْجَمْعَانِ قَالَ اَصْحَابُ مُوسٰٓى اِنَّا
لَمُدْرَكُونَۚ
قَالَ كَلَّاۚ اِنَّ مَعِيَ رَبّٖي سَيَهْدٖينِ
Nihayet Firavun ve askerleri onlara yaklaştılar. Her iki topluluk birbirini gördüğünde Mûsâ’nın yanındaki mazlumlar, “Eyvah bize yetiştiler!” diye çaresizce feryat ettiler. Mûsâ, “Hayır! Eminim ki rabbim benimledir, bana bir çıkış yolu gösterecektir” dedi. (Şuara 26/60-62)
ZALİM FİRAVUN, MAZLUM YAHUDİLER VE MUSA
Firavun yıllarca baskı kurduğu Yahudilerin, yetmiyormuş gibi,
erkeklerini katletmiş, kadınlarını köle edinmişti. Daha da yetmemiş gibi yeni
doğan çocuklarını katletmeye başlamıştı. İşte Musa bu katliamdan kurtulan yegâne
çocuktu. Annenin kalbine indirilen ilahî ilham ile çocuk bir beşik içinde nehre
bırakılmış, Firavunun sarayına ulaşmıştı.
Firavun böylece iktidarını bitirecek, zulmüne son verecek ve mazlum
Yahudileri elinden kurtaracak Musa’yı kucağında ve sarayında beslemiş ve
büyütmüştü.
Musa büyüdü, aklı erdi, gücü yerine geldi, zulmü fark etti, haksızlığa
başkaldırdı, Firavun tarafından takip edildi, oradan uzaklaştı, gurbette pişti,
evlendi ve aile kurdu… Hâsılı insan olmanın bütün aşamalarını gördü ve yaşadı. Bir
gün Rabbin’den emir geldi: “Git, Firavuna emrimi bildir, zulmettiği kullarımı
bıraksın!” Emir büyük yerdendi. Kardeşini yanına aldı ve gitti.
Firavun onun nazikçe ikazlarını dinlemek yerine, baskılarını daha
da artırdı. Kibri gurunu besledi ve haykırdı: “En büyük rab benim!”
Azgın Firavunun zulmünün, eziyetinin ve işkencesinin sınırı aştığı
gün Yüce Allah’ın mazlum kullarını bu zalimin elinden kurtarması emri geldi.
Hep birlikte yola koyuldular.
Firavun durur mu? Derhal askerlerini topladı, peşlerine düştü ve
denizin kenarında onları kıstırdı.
Yahudiler korktular, feryad u figanı ettiler. Nasıl etmesinler ki,
önlerinde engin deniz, arkalarında azgın ve zalim Firavun ve ordusu. Ya kılıç
darbesi ya da denizde boğulma.
Hz. Musa sakin, sabırlı ama kararlı. Çünkü kendisine vaatte
bulunanın rahmet, kudret ve adalet sahibi Yüce Allah olduğu bilgisi ve
bilincinde. “Hayır!” diye haykırdı. “Rabbim benimledir ve o bize bir çıkış yolu
gösterecektir.”
Öyle de oldu. Yüce Allah’ın izni ve emriyle deniz açıldı, Hz. Musa
ve mazlumlar geçti, ardından deniz kapandı, azgın Firavun ve askerleri
boğuldular, helak olup gittiler. Aslında onların insanlıkları içlerinde
biriktirdikleri kin ve nefret denizinde zaten boğulmuştu. Şimdi ise her sabah
ve akşam hak ettikleri ve kendi elleriyle hazırladıkları çetin azaba uğrayıp
duracaklardı.
ZALİM NETANYAHU, YANINDA YAHUDİLER, ARKALARINDA EMPERYALİSTLER VE DENİZİN
KIYISINDA KISTIRILMIŞ YALNIZ VE MAZLUM GAZZELİLER
Şimdilerde Gazze, denizin kenarında.
İki buçuk milyon mazlum onun bağrında. Önlerinde engin deniz, arkalarında zalim
ve azgın Netenyahu, Yahudiler ve destekçileri…
Ne kadar garip değil mi? Şimdi söyleyin, Firavun kim ve Yahudiler
nereye düştü?
Bu çağdaş Firavun ve askerleri çocuk, kadın, yaşlı, sivil demeden deniz
kenarında kıstırdıkları mazlumların üzerlerine ateş yağdırıyorlar, öldürmeye
adeta ant içmişler, gözlerini kan bürümüş, insanlıklarını yitirmişler,
vahşilikte dibe vurmuşlar...
Gazze ise adeta ashâbü’l-uhdûd kuyusu. Bu sefer ateş altlarında
değil, üzerlerine yağdırılıyor.
Ne diyor baş zalim çağdaş Firavun: “Yeşeya’nın kehanetini
gerçekleştireceğim!”
Firavun ne demişti: “En büyük rab benim!”
Birisi kendisini zalim rab ilan etmiş,
öteki rabbini zalim ilan ediyor.
Bu sahnede bir tek Musa eksik?
Musa da o topraklardan çıkacak belki. Çağdaş Firavunun öldüremediği
çocuklardan biri ya da hepsi olarak.
Kim bilir?
Belki de çıktı.
17 Rebiulahir
1445 / 1 Kasım 2023
CAĞDAŞ ASHÂBÜ’L-UHDÛD
OLAYI MI YAŞANIYOR?
Cağfer KARADAŞ
أعوذ بالله، بسم الله...
قُتِلَ اَصْحَابُ
الْاُخْدُودِۙ. اَلنَّارِ ذَاتِ الْوَقُودِ. اِذْ هُمْ عَلَيْهَا قُعُودٌۙ. وَهُمْ
عَلٰى مَا يَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنٖينَ شُهُودٌؕ. وَمَا نَقَمُوا مِنْهُمْ
اِلَّٓا اَنْ يُؤْمِنُوا بِاللّٰهِ الْعَزٖيزِ الْحَمٖيدِۙ. اَلَّذٖي لَهُ مُلْكُ
السَّمٰوَاتِ وَالْاَرْضِؕ وَاللّٰهُ عَلٰى كُلِّ شَيْءٍ شَهٖيدٌؕ. اِنَّ الَّذٖينَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنٖينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَتُوبُوا
فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرٖيقِؕ
Meâl
“O alev alev yanan ateş çukurlarını hazırlayanlar Allah’ın
gazabına uğrasınlar!
Bu çukur ruhlu zalimler, açtıkları çukurda yaktıkları
ateşin başına oturmuşlar, inananlara yaptıkları işkenceyi ve katliamı pişkin
pişkin seyrediyorlar. Onlar, azîz ve hamîd Yüce Allah’a inanan müminlerden
intikam almak istiyorlar. Bilmiyorlar ki Yüce Allah göklerin ve yerin yani
bütün bir evrenin yegâne hükümranıdır ve onların yaptığı her şeyi görmekte ve not
etmektedir.
İşte bu şekilde mümin erkeklere ve mümin kadınlara
işkence edip de pişmanlık duyup tövbe etmeyen zalimleri yakıcı cehennem azabı
beklemektedir.”
(Burûc 85/4-10).
HAÇLI DEVLETLERİ TARİHİ
Yazar: Malcolm Barber
Çeviren: Doğan Mert Demir,
Kronik Yayınları, İstanbul 2021, 556 s. ISBN:
978-605-7635-93-8.
Hilal
AĞALDAY[*]
Eserin yazarı olan Malcolm Barber, Tapınak Şövalyeleri konusunda dünyada yaşayan en büyük uzman olarak kabul edilmektedir. Tüm çalışmalarını Orta çağ Avrupa ve Haçlı tarihi üzerine yoğunlaştıran Barber, alanın önemli kaynaklarını İngilizceye kazandırmıştır. Kitap, yazarın da önsözde ifade ettiği gibi; XII. yüzyıl Suriye ve Filistin bölgesinde yaşanan bir dizi olayı aktarmaktadır. Bölgenin siyasi ve dini karmaşıklığına Haçlı seferleri ile yeni bir unsurun katıldığını ifade eden yazar, olayları geleneksel ancak panoramik bir metotla ortaya koyduğunu söylemektedir.
SAĞLAM DURUŞ MERHAMETLİ DAVRANIŞ
Prof. Dr. Cağfer KARADAŞ
مُحَمَّدٌ رَسُولُ
اللّٰهِؕ وَالَّذٖينَ مَعَهُٓ اَشِدَّٓاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَٓاءُ
بَيْنَهُمْ
(Fetih 48/29)
Fetih Suresi’nin yukarıda verilen son ayetinin ilk cümlesi bir Müslümanın din kardeşi ve diğer inanç mensuplarına yönelik nasıl bir duruş ve davranış içinde olması gerektiğini bildirir.
EZİK
Cağfer KARADAŞ
Gözlerini henüz açmıştı ki, içerden gelen bir çığlıkla yerinden sıçradı. Koştu mutfağa, annesi ağlıyordu. Ne olduğunu sormak istedi, annesinin terslemesiyle karşılaştı. Sessizce dışarı çıktı. Hava çok güzeldi. Güneş açmış, her tarafı yeşilin bütün tonları kaplamıştı. Bahardı, çiçeklerin coştuğu bir mevsimdi. Ama kendi içinde o coşkuyu hissedemiyordu. Eve girmek istiyor, giremiyordu. Ayakları adeta direniyordu. İçeri girdiğinde ne olacağını, nasıl tersleneceğini çok iyi biliyordu. Karnı açtı ama yemek isteyecek gücü yoktu. Mecburen bekleyecekti, annesinin sakinleşmesini ve mutfaktan çıkmasını. Bir fırsatını bulur, mutfağa girer ve bir şeyler atıştırırdı. Bazen bir şey de bulamıyor, kuru yiyecekleri kemirmek zorunda kalıyordu.
BEN KİTAP OKUMAM!
Prof. Dr.
İhsan Süreyya Sırma
İnsan yaşlanınca, en çok ziyaret ettikleri, daha doğrusu ziyaret etmek zorunda kaldıkları mekânlar, sağlık kurumlarıdır. Bendeniz de yaşlandığımdan, hatta ihtiyarlığımdan olacak, en çok ziyaret ettiğim, daha doğrusu ziyaret etmek mecburiyetinde kaldığım yerlerin başında, “sağlık kurumları” geliyor. Ve tabi gittiğim her sağlık kurumundan yeni hatıralarla dönüyorum.
Cağfer KARADAŞ
Kur’an-ı Kerim’de 25 peygamberin kıssası zikredilmektedir. Bu kıssaların dinî, ahlakî ve içtimaî birçok hikmetinin olduğu sahabeden beri kabul edilen bir gerçektir. Nitekim Yüce Allah’ın “Yemin olsun ki, onların kıssalarında akıl sahipleri için ibretler vardır” (Yusuf 12/111) buyruğu bu tespitin doğruluğuna işaret etmektedir. Kıssaların hikmetlerini İmam Mâtürîdî, A’raf Sûresinin 127. ayetinin tefsirinde sekiz maddeyle açıklamıştır. Bendeniz de bin yıl önce ortaya konulmuş bu değerli bilgileri tasvirî olarak ve kendi ifadelerimle güncele taşımanın iyi bir iş olacağını düşündüm.
DOĞU SEYAHATİ…
Prof. Dr. Şaban ÖZ
Aslında başlığı “Kürtlerle Altı Gün” diye düşünmüştüm ama eşimin “zaten ırkçısın bir de böyle başlık atarsan…” diye başlayan itiraz cümlesine kısmî haklılık payı verdiğimden başlığı değiştirmiş gibi yaptım.
DARBECİ KAFA MONTAJI
Cağfer KARADAŞ
Henüz heyecanını yitirmemiş bir eski tüfekle konuşuyoruz. Artık yaşlanmış, sormaya bile gerek kalmadan anlatmaya hevesli hale gelmiş. Hayallerini, hayal kırıklıklarını, heykelden hayallerini, hayalden heykellerini… üşenmeden, yorulmadan dikkatli ve tane tane anlatıyor. “Başından geçen en kırılgan hayal neydi?” diye sordum. Başladı anlatmaya. Uzunca konuşacağa benziyordu ama doğrusu anlattıkları ilgimi çekti, sonuna kadar dinlemeye karar verdim. Devrimleri, devrilenleri ve çam devirenleri; köksüzleri, dipsizleri ve ipsizleri; hevesi şişirilenleri, nefesi kesilenleri ve yok yoluna gidenleri; savrulan dünyaları, dağılan hülyaları ve düşman gulyabanileri; vücutlarını tuval kılıp yazdıranları, yüzlerinde heykel yaptıranları, cinsiyetlerini bozduranları; havalara giren kafaları, bastığı yeri beğenmeyen ayakları ve aynaları yalanlayan suratları; darbeci çığırtkanları, darbeyi inkâr edenleri, tiyatrodur canım diyenleri; kafadan darbe almışları, zihinleri satılmışları ve dilleri zehirlenmişleri… bir bir anlattı. Ama en heyecanlısını sona saklamıştı.
