Müslümanlardaki “Milliyetçi Tamtamlar” Beni Delirtti! Ya Sizleri?

Prof. Dr. İhsan Süreyya Sırma

Kur’an’ı ve Sünnet’i önüme koyup, Müslümanların günümüzde içine düştükleri bu çirkef ve kanlı “tezebzüb”e bakıyorum da çıldırıyorum âdeta! Ne çıldırması? Tımarhanelik bir deli oluyorum! Sokakta görenlerin “akıllı” saydıkları bir deli! Ve çok az kalmış olan aklıselimimle Rabb’e yalvarıyorum: “Ya Rabbi aklımı geri ver!”

Biliyorum. Bu satırları okuyanlar, benim gerçekten delirdiğime, benliğimde şuurdan eser kalmadığına ve bu şuursuzluktan dolayı saçmaladığıma inanıp bana acıyarak: “Vah zavallı Hoca! Âhir ömründe delirdi gitti!” diyecekler. Varsın desinler! Desinler çünkü deliliğe bile razıyım artık! Deliliğime razı olup, beni delirtenlerden uzaklaşmak ve biraz olsun rahatlamak için göz kapaklarımı var gücümle sıkıp gözlerimi kapatıyorum. Ama bir müddet sonra açtığımda, yine deliriyorum! Bir daha, bir daha deliriyorum!

Söyleyin bana ey kendilerine “Müslüman” diyen mahlûklar! Şu anda, şu Aşure günlerinde dünyanın her tarafında, “muhtaç olduklarını söyledikleri kudret”i, imânda değil, damarlarındaki “asil”, yani necis kanlar uğruna birbirlerini öldürenler, öldürmek için sabırsızlananlar; İslâm coğrafyasını biraz daha parçalayıp, mevcut parçalanma ve fitneler yetmiyormuş gibi, “yeni devletçikler kurma sevdası”yla yok yere maceraya atılıp, Müslümanlarda inflasyonu çoktan geçmiş milliyetçilik hurafeliğini gündeme taşıyarak, mevcut “Müslüman coğrafya”sını biraz daha parçalayıp Batı canavarına peşkeş çekme yarışına girmiş olan “echelu’l-cuhelâ” Müslümanların bu milliyetçi naraları sizleri de delirtmiyor mu?    

Canları pahasına, bu toprakları fethetmiş olan Ömer b. Hattâb’lardan, Ebû Eyyub el-Ensârî’lerden, İyâz b. Ğanem’lerden, Halid b. Velid’lerden, Nureddin Zengi’lerden, Selahaddin-i Eyyubî’lerden, Alpaslan’lardan, Melikşah’lardan, Murat Hudavendigar’lardan, Osman Bey’lerden hiç mi utanmıyorsunuz da, Arabıyla, Türküyle, Kürdüyle, Çerkeziyle, Belucisiyle, Farsiyle, Afganıyla, Berberisiyle birbirinize girmiş, cahiliye savaşlarıyla “ırk devletleri” kurma savaşlarını yapıyor, emperyalist Batı’nın köleliğine koşuyorsunuz! Ardından da “zillet elbiseleri”ni giyerek, Batı’ya gidip köle olmak uğruna, denizde, karada “mevta” olup gidiyorsunuz… Sizde hiç mi iz’an kalmadı ki birileriniz Amerika’nın, diğerleri Avrupa’nın, ya da Rusya’nın direktifleri doğrultusunda hareket ediyor; onlar hangi “çirkef kuyusu”nu gösteriyorlarsa, oradan beslenip, zehirleniyor; sonra da köle oluyorsunuz müstevlilere!

Nedir bu milliyetçilik belası? Söyleyin Allah aşkına!

Dünyanın en habis insanları olan Siyonistlerin emirleri doğrultusunda hareket ediyor; meselelerinizi kendi aranızda çözeceğinize, İsrail’in güdümüne girmiş, birbirinizi yiyip duruyorsunuz!

Bu hikâye nasıl başladı?

Amerika ve İngiliz devletlerinin çıkarları doğrultusunda kurulmuş olan Birleşmiş Milletlerin 1948’de Osmanlı’ya, yani Türkiye’ye ait olan bir vilayeti, yani Kudüs’ü/Filistin’i, defacto bir kararla İsrail denen bir devlet olarak kurması ve ABD’nin ardından, İsmet İnönü’nün, yani CHP’nin,  hemen bu kanunsuz ve kuralsız karara balıklama atlayarak kabul etmesiyle, Müslüman dünyasının kaderi değişti. Be hey İsmet Paşa! Kendine ait olan toprağı nasıl Siyonistlere peşkeş çekersin? Amerika’nın kuklası Birleşmiş Milletler denen örgüt ne hakla istediği devletten parçalar koparıp devletçikler yapar, yeni devletler yıkar?

İşte Müslüman dünyasının kalbinde kurulan bu “korsan İsrail devleti”, o gündür bugündür bir çıbanbaşı oldu; trilyonlar harcayarak Müslümanları birbirine düşürme planları yapıp uygulama alanına koydu! Şuursuz Müslümanlar da, ona uydular ve onun emirleri doğrultusunda hareket ettiler. Tarih kitapları biraz kurcalandığında görülecektir ki, ilk defa Müslümanlar arasına “milliyetçilik tohumları”nı ekenler de 19. yYüzyılda ortaya koydukları “Pan Arabizm”, “Pan Türkizm”, “Pan Kürdizm” vs. gibi “pan”larla, mücehhez Yahudiler/Siyonistler, Müslümanları birbirlerine düşman ettiler: Kan kutsiyeti, imân kutsiyetinin önüne geçti! Muhtaç olduğumuz kudret, artık Allah değil, “damarlardaki asil(!) kan” olmuştu! “Ne mutlu Arabım diyenlere!” sloganıyla Lawrence’lerin peşine takılan Arap Müslümanlar,  “ne mutlu Türküm!” narasıyla bütün Müslümanların halifesi olan ve “İslâm Birliği Siyaseti” ile bütün Müslümanları birleştirme gayreti içerisinde olan Sultan Abdülhamid’e isyan eden Jön Türkler/İttihad ve Terakki tayfası, “Biji Kürdistan” sloganlarıyla ortaya çıkan bazı Kürt(!)lerin, aynı fakat çapraz söylemleriyle Müslüman Kürtleri İslâm’dan uzaklaştırıp, onları ırkçılık belasıyla felaketlere götürmelerine sebep oldular. Ve ne hazindir ki şu anda yerkürede yaşayan Müslümanların çoğu, artık Müslümanlıklarıyla değil, kanlarıyla övünüp durmakta ve kendi kanlarından olmayanlara düşman gözüyle bakmaktadırlar!

Kısaca 19. ve 20. yüzyıllarda milliyetçilik uğruna birbirlerinden milyonlarca insan öldüren Batı ülkeleri, ikinci dünya savaşından sonra akıllanıp, ırkçılığı/milliyetçiliği yasakladılar ve rahata kavuştular; Müslümanlarsa, bu “habis milliyetçilik ur”unu yaşamlarının kaynağı kabul edip milliyetçi oldular ve milliyetçiliğin gereği olarak birbirlerini öldürüp duruyorlar!

Peki, bu böyle devam eder mi? Allah bilir!

Müslümanların elinde hâlâ kaçmamış bir fırsat var: Bütün Müslüman devletler, derhal milliyetçiliği/ırkçılığı yasaklayıp, aynı coğrafyada yaşayan herkesi kardeş ittihaz edip, “faşist söylemler”den uzak durmalıdırlar!

Yoksa?

Yoksa bizi cehennem yolculuğuna sokmuş olan bu milliyetçilik belası, hepimizi bitirecek, Batı’ya ve Siyonistlere bayram ettirecektir!

انماالمومنون اخوة فاصلحوابين اخويكم واتقوا الله لعلكم ترحمون

Paylaş Facebook

Paylaş Twitter

Paylaş Google+

Paylaş LinkedIn